z.t.

Geen titel

‘Meneer Simons, dit werk heeft geen titel? Gaat het dan nergens over?’
Die vraag heb ik dus wel vaker gesteld gekregen.
Om dit uit te leggen leg ik dan wel eens de relatie met wiskunde. Wanneer ik als leek een wiskundige vergelijking zie met allemaal cijfers, tekens en symbolen, zou ik de wiskundige kunnen vragen: ‘Meneer de wiskundige, ik kan dit niet lezen? Gaat het dan nergens over?’
Beeldende kunst communiceert in de beeldtaal. De gekozen materialen, vormen, kleuren, composities, contrasten, perspectieven, afmetingen, structuren etc. zijn de taal waarin de dialoog met de kijker tot stand komt. Zonder ‘taalvaardigheid en vocabulaire’ van de kant van de kijker zal de beoogde dialoog al snel een monoloog worden van de kant van het kunstwerk.
Dus, zonder titel is er nog steeds het zichtbare kunstwerk met z’n volledige vocabulaire in beeldtaal. Nu nog de ‘taallessen’ voor de kijker.

De werken uit mijn beginperiode hebben geen titel.
Het vormonderzoek vond volledig in de beeldtaal plaats, ik zocht geen woorden maar juist de zeggingskracht van het materiaal en de vorm.
Pure beeldtaal.
In later jaren kwam er in mijn ontwikkeling ruimte voor titels. Deze ontstaan altijd na of tijdens het werkproces. Nooit is een titel het startpunt voor een kunstwerk. Nooit is een titel de uitleg van een kunstwerk. De titel is een dimensie erbij. Het kunstwerk is ook zonder de titel volledig autonoom in z’n levensvatbaarheid.