‘We too should be exactly the same!’

Selectieve waarneming

Als beeldend kunstenaar geef ik vorm aan wat mij opvalt in de wereld om me heen.
Ik zie hierin grote tegenstellingen in de beleving van de werkelijkheid.
We kijken naar hetzelfde maar zien iets anders.
Ik zie de hardnekkigheid hierin. Het onbuigzame van een standpunt.
In de psychologie noemt men dit selectieve waarneming. Je ziet alleen de dingen die jouw vooroordeel bevestigen en geen bewijzen tegen dat vooroordeel.
Om ons gedrag van vooroordelen te leren onderkennen hebben we impulsen nodig die geen ruimte bieden voor deze selectieve waarneming, geen kans geven om iets in ons voorgeprogrammeerd hokje te plaatsen.
In kunst vinden we deze impulsen. Kunst voldoet vanuit z’n DNA niet aan het verwachtingspatroon van de kijker omdat het gericht is op het vergroten van het voorstellingsvermogen van de kijker, niet op het paaien ervan.

Hoe doet kunst dat?
Kunst werkt vanuit het contra- intuïtieve.
Op contra-intuïtieve of tegendraadse momenten gebeurt iets dat enigszins tegen het gevoel van ons ingaat. Het verstoort onze behoefte aan vooroordelen. We kunnen het niet eenduidig benoemen, het gaat tegen het gevoel in, maar daagt daarmee uit om verder te kijken. Het schuurt, gaat tegen ons ‘gezonde verstand’ in maar roept daarmee vragen op die ons voorspelbaar gedrag doorbreken. Het voelt niet veilig en vertrouwt, maar we veranderen er wel door. Dit afwijkende van ons verwachtingspatroon zet aan tot denken, roept vragen op, daagt uit tot reflectie, leidt tot betekenisgeving en inspireert.
Daarom is kunst ook nooit echt verklaarbaar en blijven vragen onbeantwoord.
‘De ware kracht van kunst staat los van iedere context en blijft ongrijpbaar’ ( Jan Hoet ).

Zit dit allemaal in dit kleine werkje, vraag je je af? Ja, voor wie het wil zien.