‘Toleranceintolerance’

In dialoog met z'n omgeving

Dit monumentaal werk in gelakt plaatstaal maakte ik in eerste instantie in 1999 voor het Odapark, centrum voor hedendaagse kunst in Venray. Hier stond het 10 jaar.
In 2010 kocht een woningstichting het aan waarna het geplaatst werd bij een nieuwbouwproject.

Het werk  ‘Toleranceintolerance’ behoort tot een serie beelden die gebaseerd zijn op specifieke observaties van mensen in het dagelijks leven.
Werkend in plaatstaal, onderzocht ik de mogelijkheden van abstracte beeldtaal om aspecten uit het dagelijks leven, zoals verdeeldheid, tegenstellingen en sociaal gedrag vorm te geven.

Meer in het bijzonder inspireert mij de invloed van toevallige gebeurtenissen op ons gedrag, waar we geen controle over hebben. De willekeur waarmee het leven soms een andere wending krijgt, creëert vaak sterke tegenstellingen in het leven: Hoe we hier mee omgaan, maakt ons tot wie we zijn. De dagelijks waarneembare gedragsvormen onderdanigheid, agressiviteit en assertiviteit worden door deze gebeurtenissen gevoed en gestuurd. Het machtsspel dat uit dit gedrag voortvloeit, is voor mij als vormprincipe belangrijk in mijn beeldtaal.
Vanuit dit besef zoek ik vaak contrasten op in mijn werk en probeert te komen tot een evenwicht tussen rust en onrust, beide voelbaar in het kunstwerk.

Met het bovenstaande als uitgangspunt verken ik de fysieke ruimte, de mentale en sociale ruimte, en hoe dit mensen beïnvloedt. Positief of negatief, aangenaam of beangstigend. Ook hier weer de contrasten: Zowel in de beleving ervan, alsook mijn vertaling in de beeldtaal. Voorop staat de evocatieve kracht van het beeld, niet de kracht van het woord.

In het kunstwerk ‘Toleranceintolerance’ resulteert dit o.a. in de spanning tussen de rode vormen in staal en de open ruimtes tussen deze vormen. De dynamiek in de vormentaal zet de kijker in beweging: Hij of zij loopt om het beeld heen en ervaart de verschillende aanzichten die het beeld biedt en de relatie die het kunstwerk met zijn omgeving aangaat.
De titel geeft aan hoe verdraagzaamheid en intolerantie nog steeds actueel zijn, en in onze maatschappij tot verdeeldheid en tegenstellingen leiden.
Ik  geef dit vorm door het kunstwerk (de voorgrond) en de omgeving ( de achtergrond) met elkaar te verweven en dit als een contrast te handhaven, maar ook tot een evenwichtig geheel te smeden. Het kunstwerk functioneert als een zelfstandig object, maar gaat ook een relatie aan met de omgeving door in de compositie d.m.v. open tussenvormen de  achtergrond mee te laten spelen ( het beeld geeft vorm aan de achtergrond).’Positieve vorm’ (het beeld) en de ‘negatieve vorm’ ( de omgeving) zijn elkaars tegengestelden, maar tegelijkertijd ook in een perfecte balans. Als je om het beeld heen loopt, zie je dit evenwicht veranderen en afwisselend voorgrond of achtergrond belangrijker worden.