Kunst kijken moet het resultaat zijn van het aanvoelen en doorgronden van onderlinge samenhangen, die ontrafeld worden door langzaam en aandachtig kijken.
Met een oppervlakkige kijkhouding gevoed door de huidige zapcultuur en een gemakzuchtige hokjesgeest heeft kunst kijken geen kans van slagen.
Voorgeprogrammeerde sjablonen om grip te krijgen op de wereld functioneren hier niet. Alleen met het loslaten van deze voorprogrammeringen in ons denken ontdekken we de waarde van kunst voor onze eigen ontwikkeling en de ruimdenkendheid in de samenleving.