In het ontstaansproces van elk werk zoek ik naar een vermoeden van betekenis, niet naar dé betekenis. Het gaat niet alleen om wat je ziet, maar ook om wat het in jouw voorstellingsvermogen oproept. Een gedachte, een herinnering, een associatie of emotie.
Betekenis ontstaat op het moment dat jij kijkt, niet alleen op het moment dat het werk gemaakt werd door de kunstenaar. Kunst ontsluit z’n betekenis in de vragen die de toeschouwer zich erbij stelt.
Mijn dagelijkse werk als kunstenaar bestaat uit een constante herordening van de realiteit. Het is als het leggen van een puzzel waarvan de deksel van de doos geen afbeelding heeft.
In dit werk voeg ik een aantal objecten samen tot een nieuwe compositie.
De iconografische interpretatie van de componenten en hun eventuele onderlinge relatie blijft onduidelijk. Als geabstraheerde elementen van de werkelijkheid gaan de voorwerpen tegen ons gevoel in. Het schuurt, roept vragen op. Waar we normaal gesproken weten wat we zien, kunnen we daar nu niet meer op vertrouwen. We moeten met ons voorstellingsvermogen en verbeeldingskracht aan de slag. Kunst voldoet vanuit z’n DNA niet aan het verwachtingspatroon van de kijker omdat het gericht is op het vergroten van het voorstellingsvermogen van de kijker, niet op het paaien ervan.
Vraag meer informatie aan over dit kunstwerk of naar de mogelijkheden naar een soortgelijk kunstwerk op maat
