In de stelselmatige afwisseling van materiaal en vorm toon ik het belang van voortdurende bevraging van standpunt en overtuiging. Op het moment dat een bepaalde beeldtaal vertrouwd gaat worden voor mij besef ik dat dit geen uitdaging meer is voor het voorstellingsvermogen en daarmee slechts zalvend voor de goedkeuring van de kijker. Er ontstaat dan bij mij de sterke behoefte mijn perspectief te veranderen en de vertrouwde weg te verlaten. In zekere zin vindt er een zelf censurerende relativering plaats.
In dit spanningsveld ligt de essentie van mijn werk.
Na een periode waarin ik in staal geometrische en bijna architectonische beeldtaal onderzocht, stapte ik in 2006 over naar het organische en plastische materiaal klei. Omdat klei en glazuur vaak een decoratieve functie hebben en als zodanig ook meestal toegepast worden, wilde ik de beeldende mogelijkheden onderzoeken. Dit resulteerde in enkele series in geglazuurd keramiek. De thematiek van deze drie series hebben als overeenkomst de tegenstrijdigheid van orde en chaos, opbouw en destructie, schoonheid en verschrikking.
De serie ‘Hiroshima Gardens’ heeft de dubbelzinnigheid in zich van enerzijds de associatie met een prachtige exotische tuin vol bloesem en mooie bloemen maar anderzijds de verwijzing naar de gruwelijke geschiedenis van Hiroshima. Door de atoombom ‘Little boy’ vonden op 6 augustus 1945 78.000 mensen de dood in een alles verschroeiende hitte die zelfs stenen deed smelten tot gedeformeerde objecten.
Vraag meer informatie aan over dit kunstwerk of naar de mogelijkheden naar een soortgelijk kunstwerk op maat
