Opdracht entree Tandarts praktijk.
In de oudheid werd glas al gebruikt als een doorzichtige afsluiting van ramen. Resten hiervan zijn gevonden in o.a. Pompeji, Herculaneum en Rome.
Het naast elkaar tot een compositie samenbrengen van stukken gekleurd glas in loodprofielen kennen we sinds de vroege middeleeuwen. Omdat er alleen nog geblazen glas bestond, dat vervolgens in stukken gebroken werd om enigszins een vlak stuk te krijgen, had men in de begintijd alleen kleine stukken glas tot hun beschikking. Om toch een groter raam te kunnen maken werden loodprofielen gebruikt om de kleine stukken glas met elkaar te verbinden tot een groter oppervlak. Waar het in de Romaanse periode ( 11 de en 12 de eeuw) nog kleine raamopeningen betrof omdat de constructie van de architectuur bestond uit zware dikke muren, nam de glas-in-loodkunst in de gotiek een enorme vlucht, zowel beeldend als technisch. Architecten begonnen het als een belangrijk element in hun bouwkunst te beschouwen en integreerden het in de architectuur.
Door vernieuwende inzichten in de bouwtechniek kon men in de gotiek geleidelijk aan de ramen steeds groter maken. Door het gebruik van luchtbogen en ranke steunberen aan de buitenzijde van de muren kon de wand open gemaakt worden waardoor er veel meer licht in de kerk kwam. Met de gebrandschilderde glas-in-loodramen kon zo het Bijbelverhaal middels de afbeeldingen in de ramen verteld worden aan de ongeletterde kerkgangers. ( Kathedraal van Chartres, Saint-Denis, Reims).
Tegenwoordig is aan de techniek eigenlijk weinig veranderd. We kunnen nu glas walsen tot grote vlakke platen waardoor de glasstukken voor een raam groter kunnen zijn. Het brandschilderen is qua techniek wezenlijk hetzelfde als in de middeleeuwen.
Vraag meer informatie aan over dit kunstwerk of naar de mogelijkheden naar een soortgelijk kunstwerk op maat
