‘Dissociation’

Reclining figure

Dit werk uit de serie ‘Dissociation’ uit 2019 is liggend gesitueerd. Dit heeft een directe invloed op het gevoel dat het werk oproept, wat wordt versterkt in de compositie en het materiaalcontrast.

‘reclining figure’

Het thema ‘reclining figure’ ofwel liggende figuur  komt in de gehele kunstgeschiedenis regelmatig voor. Denk aan de Azteken in de 14 de eeuw of de Engelse beeldhouwer Henri Moore in de 20 ste eeuw.
Bovenstaand werk is een abstracte verbeelding van dit thema waarin ik psychologische aspecten van de mens verbeeld. Soms kan een ingrijpende realistische ervaring zo vervreemdend zijn van de dagelijkse werkelijkheid dat we een abstract, niet meer te benoemen gevoel ervaren. Het moment dat iemand in z’n beleving en emotie als het ware los komt te staan van zichzelf, vervreemdt van zichzelf door onverwachte gebeurtenissen, geef ik in dit beeld vorm middels het contrast tussen de geometrische constructieve vorm in staal en de organische groeivorm in brons. De compositie verbeeldt in zekere zin de ontkoppeling tussen de waarneming en emotie.

Brons.
Het gebruik van brons gaat ver terug in de kunstgeschiedenis. Vanaf ongeveer 3000 v.C. werd het voor het eerst in het Midden- Oosten toegepast voor gebruiksvoorwerpen. Geleidelijk aan vond het zijn weg naar West-Europa. Het duurt nog tot ongeveer 1500 v.C. dat de techniek dusdanig verfijnd is dat het ook voor kunst gebruikt gaat worden. Van de klassieke oudheid zijn enkele indrukwekkende beelden bekend, zoals de bronzen krijgers van Riace, de wagenmenner van Delphi, de Poseidon van Artemision (speerwerper) of het ruiterstandbeeld van Marcus Aurelius. In de moderne tijd denken we aan Henry Moore, Alberto Giacometti, Tony Cragg of Thomas Schutte.
Dit kunsthistorisch besef geeft mij in het gebruik van brons voor mijn eigen werk een extra dimensie.