Het werk ‘Give me the names of ten bird species, mrs. Wallace said’ uit 2017 heeft via mijn kunstuitleen zijn plaats gevonden bij een particulier in de huiskamer.
Hier blijkt maar weer dat met een beetje durf en inzicht van de klant ook een abstract kunstwerk dat tijdens een atelierbezoek complex lijkt, zeer goed tot z’n recht komt in een woonomgeving.
Het schilderij spreekt op een uitdagende manier tot de verbeelding van de klant en voegt daarmee tevens een zekere spanning toe aan de inrichting.
Vanuit de gelaagdheid in de betekenis ziet de klant steeds weer nieuwe perspectieven in het werk en blijft zo z’n voorstellingsvermogen aanspreken.
Echter, nog steeds gaan de meesten van ons als het om kunst gaat voor ‘veilig en vertrouwd’.
De voorstelling moet herkenbaar zijn en aansluiten bij wat we al weten. Fijn binnen de vertrouwde grenzen van ons ‘mooi bevinden’.
Volksstammen ‘wannabe kunstenaars’ springen hier vol op in en produceren dingen die onder de noemer kunst verkocht worden maar eigenlijk de noemer ‘decoratie’ niet overstijgen in hun onvermogen om het voorstellingsvermogen en verbeeldingskracht van de kijker uit te dagen. Gemakzuchtig beantwoorden aan de behoefte van passief consumeren en ‘makkelijk mooi’.
Hoe krijg je de kijker zover dat hij of zij hierin grenzen durft te verleggen?
